Bitwa pod Plattsburghiem

Bitwa pod Plattsburghiem

Wojna brytyjsko-amerykańska
Czas	11 września 1814
Miejsce	jezioro Champlain w stanie Nowy Jork nieopodal miasta Plattsburgh
Wynik	Amerykańskie zwycięstwo
Strony konfliktu
Wielka Brytania Stany Zjednoczone
Dowódcy
kapitan George Downie – flota George Prevost – wojska lądowe porucznik Thomas MacDonough – flota
Siły
14 jednostek pływających 14 tys. wojsk lądowych 16 jednostek pływających 2,5 tys. wojsk lądowych
Straty
cała flota zdobyta przez Amerykanów niewielkie wśród wojsk lądowych niewielkie
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych miejsce bitwy
Położenie na mapie stanu Nowy Jork miejsce bitwy
44°40′49″N 73°22′32″W

Bitwa pod Plattsburghiem – zwana także drugą bitwą na jeziorze Champlain, bitwa rozegrana na jeziorze Champlain oraz lądowa pod miastem Plattsburgh w czasie wojny brytyjsko-amerykańskiej 1812 roku, która odbyła się w trzecim roku wojny 11 września 1814.

1 września wojska brytyjskie wkroczyły na teren USA i posuwając się szybkim marszem osiągnęły miasto Plattsburgh leżące nad jeziorem Champlain. Prowadził je gubernator generalny Kanady George Prevost. Armia brytyjska składała się z 14 tysięcy żołnierzy. Dwuipółtysięczny garnizon opuścił miasto nie podejmując walki i przenosząc się za rzekę, zdecydowany bronić przeprawy. W międzyczasie rozgorzała "bitwa morska" na jeziorze. Amerykanie dzięki znakomitej taktyce i szczęściu odnieśli w niej sukces. Początkowa bitwa skupiała się na wymianie ognia pomiędzy okrętami flagowymi: brytyjskim Confiance i amerykańskim Saratoga. Po pierwszej wymianie ognia wszystkie działa na obu okrętach zostały zniszczone. Obaj kapitanowie rozpoczęli manewr obrotu, lecz sprawniejszymi marynarzami okazali się Amerykanie. Zdołali oddać salwę jako pierwsi i zniszczyć okręt brytyjski. Amerykanie odnieśli sukces w walce z pozostałą częścią floty brytyjskiej, która wkrótce poszła w rozsypkę. W tym samym czasie brytyjskie siły lądowe usiłowały przekroczyć rzekę. Przeprawa była jednak bardzo skutecznie broniona przez Amerykanów. W czasie walk został ranny w stopę sam dowódca brytyjski. Niepowodzenie w bitwie na jeziorze oraz trudności na lądzie skłoniły Prevosta do wycofania się i ostatecznie porzucenia planu inwazji na stan Nowy Jork.